توضیحات
تقریباً 40 سال پیش، مایکل جردن 21 ساله،
که یک تازه وارد در NBA بود، اولین قدم ها را برای تغییر شکل برندی که اکنون بیش از 150 میلیارد دلار ارزش دارد و ایجاد یک فرهنگ کامل پیرامون کفش های کتانی برداشت. در 17 نوامبر 1984، مایکل جردن برای اولین بار با کفش های نایکی ایر جردن 1 وارد زمین شد. این تنها یازدهمین بازی حرفه ای او بود و او قبلاً مرز های معمول را در نوردیده بود، نه تنها با داشتن کفشی مخصوص به نام خود، بلکه با عقد قراردادی که از قرارداد بسیاری از ستاره های قدیمی NBA فراتر می رفت. اعطای چنین افتخاری به بازیکنی جوان، هر چند چشمگیر و دارای توانایی های استثنایی، ریسک بزرگی برای نایکی محسوب می شد، برندی که در آن زمان همچنان بازیگری نسبتاً کوچک در صنعت پوشاک ورزشی بود.
در پایان فصل فوق العاده ای که منجر به انتخاب جردن به عنوان بهترین تازه وارد سال شد، کفش او میلیون ها دلار فروش برای نایکی به همراه داشت و جایگاهش را به‌عنوان یک ستاره تثبیت کرد. خرید یک جفت ایر جردن وان ، اولین فرصت برای «مثل مایک بودن» را فراهم کرد، اشتیاقی که تا امروز ادامه یافته و به نایکی کمک کرده تا به یکی از با ارزش ترین برند های جهان تبدیل شود. همچنین، این کفش ها را از یک وسیله صرفاً کاربردی به کلکسیونی ارزشمند تبدیل کرده که نه تنها از لحاظ فرهنگی مهم است، بلکه به عنوان سرمایه گذاری نیز در نظر گرفته می شود.
اولین قرارداد نایک و مایکل جردن
قرارداد اولیه جردن با نایکی برای 5 سال و به ارزش 2.5 میلیون دلار بود، که سه برابر بزرگ تر از هر قراردادی بود که یک بازیکن NBA تا آن زمان امضا کرده بود. بندی در قرارداد وجود داشت که به نایکی اجازه می داد در صورتی که جردن در سه سال اول خود به عنوان بهترین تازه وارد سال انتخاب نشود، به طور میانگین 20 امتیاز در هر بازی کسب نکند، یا در تیم آل استار حضور نداشته باشد، قرارداد را فسخ کند. جردن در همان سال اول تمامی این اهداف را محقق کرد و فروش کفش هایش نیز به اندازه عملکرد او در زمین چشمگیر بود.
نکته مهمی که در فیلم «Air» نیز به تصویر کشیده شده، این است که مادر جردن، گلوریا، اصرار داشت که پسرش سهمی از سود فروش کفش هایش دریافت کند. پیش بینی نایک این بود که تا پایان سال چهارم، 3 میلیون دلار فروش داشته باشد، اما تنها در سال اول، این رقم به 126 میلیون دلار رسید.
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی وجود ندارد.